Masturbacja dziecięca

Planując powiększenie rodziny, mamy pewne wyobrażenie odpowiedzialności jaka na nas spoczywa i problemów jakie czają się za rogiem. Większość rodziców nie dopuszcza jednak do świadomości myśli, iż już niespełna rok po narodzinach ich dziecko może przeżyć pierwsze doznania seksualne. O tym, jak traktować masturbację wśród najmłodszych dzieci, czy to „dobry dotyk” czy „zły dotyk”, rozmawiamy z dr Aleksandrą Piotrowską, psychologiem dziecięcym.
 

czytaj więcej

Dwa lata temu, pracując w przedszkolu zauważyłam dziecko które w chwili odpoczynku na dywanie (po spożyciu posiłku-obiadku) kladło się na brzuszek wkładało rączkę w spodenki i... wyciszało się własnie w/w opisany sposób. Sytuacja powtarzała się codziennie. Zorientowałam się iż chłopiec nie ma nad tym kontroli. Zastosowałam metodę prośby do wszystkich dzieci by odpoczywaly na pleckach. Wytłumaczyłam podopiecznym że brzuszki muszą poukładać jedzenie by czuli się dobrze. Było trudno, nie ukrywam tego. Chłopiec co jakiś czas spowrotem obracał się i próbował ponownie się masturbować.
Zwrcanie się do jednego dziecka bezpośrednio mogłoby spowodować zainteresowanie u innych więc postanowiłam próbować z tym "walczyć" dalej.
Rączki razem do góry by jeszcze trochę się powyciągać i urosnąć:-) Pomogło!
Chlopczyk nie miał możliwości wkladać rąk do spodni a zmuszony był wykonywać polecenia które wykonywały wszystkie dzieciaszki.
Rzecz jasna tego typu "ćwiczenia" szybko stały się nudne więc "kombinacji" było dużo , dużo więcej ale ręce nigdy się nie nudziły:-)
Rezultat! Po okresie 6 misięcy dziecko bezpiecznie odpoczywało wraz z rówieśnikami i uwagi były zbędne.
Na zakończenie wspomnę że poinformowanie rodziców w sposób bardzo delikatny o "problemie" nie bylo dla mnie łatwe. Przygotowałam się na tą rozmowę a podczas jej trwania cały czas "stałam" po stronie chłopczyka tłumacząc że jest to zjawisko dobrze nam znane i nie widzę w tym nic złego.
Żyjemy w Państwie gdzie tego typu tematy wywołuja jakieś dziwne reakcje otoczenia i uważam że to zacofanie.
Takimi nas storzono

Droga Pani. Witam serdecznie. Mam problem z moim 6-letnim synkiem. Obecnie chodzi do przedszkola i Pani wychowawczyni wielokrotnie zwraca mi uwagę, że Mój syn "ściska nogi lub dziwnie buja się na krzesełku. Dotarło do mnie, że to co on robi to swego rodzaju masturbacja dziecięca. Jestem z tego powodu przerażona. Takie zachowanie zdarzało się już wcześniej w domu ale z biegiem czasu wydawało nam się, że po prostu jakoś oduczyliśmy dziecko tego zachowania. Jednak myliłam się. Były to tylko pozory, gdyż gdy syn jest w szkole i wie ,że ja ani tato nie zwróci mu uwagi zachowuje się tak dość często. już rozmawiałam z psychologami, z dzieckiem tłumacząc mu że to zachowanie jest złe i powinien się wstydzić.Nic to jednak nie daje. Jestem już na skraju załamania bo po prostu nie wiem jak dalej rozmawiać z dzieckiem i co robić by go od tego odzwyczaić. Wstydzę się okropnie za zachowanie syna bo mieszkamy w małej miejscowości gdzie takie rzeczy szybko sie rozchodzą, nie chcę by moje dziecko zostało w jakiś sposób napiętnowane lub wyszydzane.Boje się tego by ludzie nie zaczęli nas oceniać z powodu takiego zachowania dziecka. proszę niech mi ktoś pomoże bo to nie mija a wręcz się nasila.Postawa Pani w szkole była naprawdę wspaniała, potrafiła Pani rozwiaząć problem , podziwiam Panią za to bo ja jako matka czuję sie naprawdę bezsilna i proszę o kilka rad. Pozdrawiam

Bardzo ciekawe wypowiedzi...na prawdę warto czytać co na forum się dzieje. Mam małego synka, ale wiem czego mogę się spodziewać...
Bardzo Wam dziękuję!!!
Czasem człowiek nie zdaje sobie sprawy z własnej niewiedzy....
Agnieszka_al super pomysły podrzuciłaś!!!


[link widoczny po zalogowaniu]
TYMOTEUSZ 01.02.2011 waga 3600g wzrost 59 godz. 8:40
[link widoczny po zalogowaniu]
MAGDALENA 31.03.2013 waga 3450g wzrost 56 godz.23:28
[link widoczny po zalogowaniu]

[link widoczny po zalogowaniu]
[link widoczny po zalogowaniu]

Moja siostra miała taki problem z jedną ze swoich córek bliźniaczek, dziewczynka ewidentnie się "masturbowała", a co najgorsze w tym wszystkim było chyba jej się to podobało. Na ogół ukrywała się z tym "bujaniem" itp, jednak druga z sióstr bacznie meldowała mamie o zachowaniach tamtej. Gdy zwracano jej uwagę, przestawała, ale problem powracał wielokrotnie. Nie pamiętam już jak długo to trwało, jednak koniec końców ustało.

Zauważyłam kiedyś takie zachowanie u jednego z chłopców w przedszkolu. Miałam tam wtedy praktyki. Byłam bardzo ciekawa jak zareaguje na to pani. Wiedziałam, że ja nie zareagowałabym w żaden sposób, ewentualnie delikatnie porozmawiała z rodzicami na ten temat. A pani zachowała się najgorzej z możliwych wyjść, mianowicie krzyknęła: "Michaś co ty robisz???!!!" a wszystkie dzieci spojrzały wtedy na trzymaną w majteczkach rączkę Michasia. Jedno dziecko zaczęło się śmiać, inne nawet nie wiedziało o co chodzi, ale jestem pewna, że Michaś ma uraz do końca życia...

Masturbacja wśród dzieci to coś normalnego- kolejny krok w rozwoju i zapoznawaniu się ze swoim dzieckiem. To dla nas dorosłych to "coś złego". Dziecku nie kojarzy się to z czymś złym bo i takie nie jest. Dlatego najgorszą możliwą reakcją rodzica jest wprowadzenie dziecka w poczucie wstydu i tego że robi coś złego. Gdy zauważyłam takie zainteresowanie swoim ciałem u mojego 4 latka kupiłam mu obrazkową książeczkę o poznaniu swojego ciała przystosowaną dla takich szkrabów. Odpowiedziałam na wszystkie pytania.

Jak we wszystkim tak i w tym temacie należy zachować zdrowy rozsądek bo czym innym jest dotykanie przez dziecko swoich miejsc intymnych, poznawanie swojego ciała a czym innym niebezpieczne zabawy które mogą stać się dla dziecka nałogiem. Pamiętam że ja byłam wychowywana w przekonaniu że nagość i wszystko co się z nią wiąże jest złe i gdy w przedszkolu weszłam zupełnie niechcący koleżance do toalety a ta powiedziała że o wszystkim powie rodzicom - trauma dla mnie była straszna. Nie powinno się tak wychowywać dzieci ale też nie można dopuśćić do sytuacji że dziecko masturbuje się z chęci zaspokojenia swoich potrzeb.

Dzieci dotykając swoich intymnych części ciała poznają siebie. Czytałam kiedyś o tym, że nie wolno krzyczeć na dzieci z tego powodu czy mówić im, że jest to coś złego, gdyż w przyszłości może to bardzo negatywnie wpłynąć na ich rozwój w tym zakresie. Dziecko trzeba obserwować i zareagować dopiero, gdy nasila się to "poznawanie siebie".


Zapraszam do głosowania na Marcelka
[ebobas.pl]
[ebobas.pl]

U mojej bratanicy w przedszkolu też nauczycielka krzyknęła na dziecko, tak że wszystkie dzieci od razu zaczęły się na nią patrzeć. Dziewczynka oczywiście wybuchła płaczem. Szkoda, że przedszkolanki nie wiedzą jak się zachować w takich sytuacjach