Posiadanie dziecka

Witam,
Mam 25 lat i nigdy w życiu nie chciałam mieć dziecka... . Do teraz.
Jestem pedagogiem, teraz nie pracuje z dziećmi, ale wcześniej uwielbiałam tą pracę. Pracowałam też z dzieciakami z różnymi problemami zdrowotnymi. Z częścią mam kontakt do dzisiaj. Tylko ja nigdy nie chciałam mieć własnych dzieci. Te "zawodowe" mi wystarczały.
Teraz to się zmieniło. Poznałam kogoś odpowiedzialnego i bardzo kochanego, kogoś kto chce dużą rodziną. Od pewnego czasu wyobrażam sobie, że będę mamą. Robi mi się ciepło na widok małych ciuszków, czytam książki o dzieciach (też trochę pod kątem zawodu i zaintersowań), i wiele innych takich głupich, nieistotnych rzeczy.
Problem jest taki, że ja nie planowałam nigdy żadnych dzieci. Ot, nie chciałam i koniec. Jestem osobą która wychowała się rodzinie z problemem alkoholowym i przemocą. Czuję paniczny lęk przed związaniem się, lęk przed posiadaniem rodziny (moja dostarczyła mi dużo cierpnienia). Żałuję czasem, że mój obecny partner zjawił się w moim życiu i tak niesamowicie mi namieszał. Zadziwia mnie, że chce być ze mną. Z takim dziwnym "wytworem" jak ja. Dziwi mnie, że nie odszedł ode mnie i chciałby posiadać ze mną dzieci.
Boję się tego, że chcę mieć dziecko. Przeraża mnie to w najwyższym stopniu. Staram się jak mogę odrzucić te uczucie. Przeczekać trochę. Boję się, że pod wpływem chwili podejmę złą decyzję. Jest mi ciężko, bo z jednej strony chciałabym zostać z mamą, a z drugiej wolałabym, żeby te uczucie nigdy się nie rozbudziło... .
Czy ktoś był w podobnej sytuacji? Wiem, że napisane jest wszystko chaotycznie, ale inaczej nie umiałam wyrazić tego co czuję.

Witaj
Moim zdaniem powinnaś kierować się instynktem! Ja poczułam w wieku 19 lat, że chcę mieć dziecko, mój narzeczony również tego pragnął i teraz jesteśmy szczęśliwymi rodzicami
Przecież Twoje dziecko może być szczęśliwe, możecie razem tworzyć szczęśliwą rodzinę, bez przemocy i alkoholu. Wierzę, że Twój partner na pewno będzie Cię wspierał, z tego co piszesz to naprawdę wspaniały z niego mężczyzna
Nie odrzucaj pragnienia dziecka, taka już jest natura. Jeśli chcesz być matką to nią zostań! Nie bój się tego
Powodzenia! i pisz co u Ciebie


[link widoczny po zalogowaniu]

[link widoczny po zalogowaniu]

To starszne co napiszę, ale... boję się, że mogłabym nie pokochać tego dziecka. Przerażają mnie myśli, że coś może być kawałkiem mnie, że może być podobne do mnie. Boję się też tego, że nie podołam wychowaniu dziecka, że skrzywdzę je, lub popsuję mu dzieciństwo... .
To naprawdę irracjonalne, żeby pedagog pisał coś takiego. Nigdy nie skrzywdziłam w żaden sposób żadnego swojego podpiecznego. W sumie powinnam mieć dobre warunki żeby być dobrą mamą, a mimo wszystko, strach przed macierzyństwem jest cały czas i przynosi mi sporo cierpienia.

Czy ludzie rzeczywiście mogą się tak bardzo bać tego do czego przecież zostali stworzeni...?



Zmieniany 1 raz(y). Ostatnia zmiana 2012-06-04 13:53 przez Ameretat.

Najpierw napiszę, że też planuję studiować pedagogikę
Ja też się bałam, że nie pokocham Lilki... Bardzo pragnęłam mieć dziecko, a jak zaszłam w ciążę to ogarnęły mnie wątpliwości... Miałam takie myśli jak Ty. Wydaje mi się, że nie kochałam jej jak byłam w ciąży, dla mnie to było dziwne, że mała istotka się rozwija we mnie. Pomyślałam, że pokocham ją jak pierwszy raz ją zobaczę. Że będzie takie "bum" o którym mówią kobiety. I co? I nic. Nie było nic takiego. Tak naprawdę poczułam ogromną miłość jak się do mnie pierwszy raz uśmiechnęła. Wtedy też poczułam, że ona jest ode mnie zależna, że muszę zrobić wszystko, żeby była szczęśliwa, żeby ją dobrze wychować... I to nie jest obowiązek, to jest przyjemność . Oczywiście czasami cierpliwości brakuje...
Na pewno poradzisz sobie z wychowaniem, to przychodzi samo . Twoje dziecko będzie Cię kochać bezgranicznie
Czemu irracjonalne? To pedagog już nie może mieć obaw, wątpliwości? Pamiętam jak czytałam kiedyś o tym, że położna nie wiedziała jak urodzić dziecko, a przecież powinna doskonale wiedzieć jak to się robi . Każdy ma prawo się bać! Gdybyś się nie bała to by mogło znaczyć, że coś z Tobą nie tak przynajmniej ja tak uważam ):
Mam nadzieję, że trochę pomogłam


[link widoczny po zalogowaniu]

[link widoczny po zalogowaniu]

To naturalne, że u kobiety w pewnym wieku pojawia się chęć posiadania dziecka, nawet jeśli będąc nastolatką sądziło się, że nie będzie się miało dzieci. Jesteś w idealnym medycznym wieku na zajście w ciąże, a jeśli jeszcze tego pragniesz to czego chcieć więcej

Nie widzę problemu! Chcesz mieć dziecko to na co czekasz? Ja nigdy nie chciałam dzieci, jestem po 30 i nadal nic się nie zmieniło więc nieprawdą jest że w pewnym wieku każda kobieta chce mieć dzieci


[link widoczny po zalogowaniu] sprawdź ofertę

Ja też będe Mamą po 30 :-)

A my się wciąż staramy i szczerze mówiąc na tym forum sobie czytamy wiele rzeczy. Miec dziecko wspaniała rzecz pozazdrościć tylko i pomyśleć że wiele matek tego pragnie i nie może

Stary post i nie ma co odkopywać, ale odnoszę wrażenie, że autorka nie tyle chciałaby mieć dziecko, co chciałaby spełnić marzenie partnera o dziecku, żeby jej nie zostawił. To jest najgorsze możliwe podejście do macierzyństwa.

Hej mam do Was, przyszle mamy, pytanie. Otóż jak to jest z ciążą? Nie wiem czy czuję się na siłach, żeby być matką, szczerze mówiąc nie za bardzo lubie dzieci, nie mam instynktu macieżyńskiego, ale rodzina bardzo nalega :/ z jednej strony też chciałabym mieć bobaska, szczególnie kiedy widzę takie cuda [link widoczny po zalogowaniu] w sklepach dla dzieci a z drugiej bardzo się boję :<