Autyzm

U mojej 2 letniej córeczki jest podejrzenie autyzmu, bardzo się boję. Mała od jakiegoś czasu przestała się rozwijać a wręcz zaczęła się cofać. Gubi nabyte umiejętności, unika naszego spojrzenia, nie patrzy nam w twarz. Jest ale jakby żyła w swoim świecie, sama dla siebie.
Nie wiem jeszcze co nas czeka, jeśli któraś z was miała w domu taki przypadek, proszę piszcie jak u was wyglądała ta sytuacja i czy pociecha z tego wyszła i w jaki sposób, będę wdzięczna za każdą informację.
Pozdrawiam, zrozpaczona mama...


Basia z dzieciaczkami :-)

Agatka - tu jest wątek mam dzieci niepełnosprawnych [ebobas.pl] udziela się na nim Edyta - mama autystycznego Krystiana - jest skarbnicą wiedzy na ten temat - w jej profilu znajdziesz kontakt, blog, na wątku podawała nawet numer gg




Człowiek przestaje się bawić nie dlatego, że się starzeje, tylko starzeje się dlatego, że przestaje się bawić

Wiesz, z tym autyzmem to bardzo płynna sprawa jest... Tym bardziej u dwulatka.
Bardzo dobrze, że jesteś czujna bo im wcześniejsze wykrycie tym lepiej. Autyzm orzeka się dużo później (dobre to i niedobre jednocześnie).
Dwa lata to taki wiek, w którym regresy w rozwoju Dzieciaka są całkiem naturalne, a być może bunt dwulatka demonstrowany jest poprzez wspomniane niepatrzenie w oczy?

Głowa do góry Rodzicielko.

Jeśli nadal szukasz informacji na ten temat odezwij się do mnie na PW/gg na pewno coś poradzimy - wykwalifikowanym terapeutom jestem


"Dzieci przychodzą na świat, by być kochane i noszone blisko serca, nie by być częścią czyjegoś planu na życie, gdzie mają wyglądać ładnie, tylko pachnieć i koniecznie spać w innym pokoju, bo rodzicom tak wygodniej.
Człowiek jest stworzony, by kochać i być kochanym, gdy te dwa warunki nie są spełnione, jego egzystencja jest chwiejna i nie rozkwita on w pełni."

Przede wszystkim nie martw się na zapas,poczekaj na dokładną diagnozę bo inaczej naprawdę sie zamartwisz. Na forum jest sporo artykułów,odbywają się także spotkania dla takich dzieci. Dowiesz się napewno o wiele wiecej czytając je.

W przedszkolu do którego chodzi moje dziecko właśnie rusza grupa terapeutyczna dla dzieci dotkniętych autyzmem. Znam też kilka przypadków, zarówno ciężkich jak i lżejszych i po pierwszym szoku wywołanym diagnozą rodzicie chowają w domu prawdziwe perełki. Diagnoza, a później systematyczna praca. Trzymam kciuki!